Iene Miene Mutte – M.J. Arlidge

Ik heb het boek ‘Iene Miene Mutte’ van M.J. Arlidge gelezen. Ik heb het boek in één adem uitgelezen en diezelfde dag ging ik naar de Standaard Boekhandel om het tweede boek ‘Piep zei de muis’ te kopen. Ik had nog geen enkel boek van deze auteur gelezen, maar na deze leeservaring zal daar verandering in komen.

M.J. Arlidge schrijft al jaren scenario’s voor verschillende Britse crimeseries. ‘Iene Miene Mutte’ was zijn debuut als thrillerauteur. Hij heeft inmiddels al meerdere boeken geschreven met de befaamde inspecteur Helen Grace in de hoofdrol.

De titel vat het verhaal kort maar krachtig samen. De toon wordt onmiddellijk gezet vanaf het eerste hoofdstuk. Het verhaal gaat over een ziekelijk spel van een seriemoordenaar die in het totaal zes verschillende duo’s in één ruimte opsluit. De slachtoffers komen zonder enige aanleiding terecht in een sadistisch machtspel. Voedsel noch water is aanwezig, enkel een geladen pistool. De instructies zijn simpel: dood de ander en blijf leven.

Helen Grace is een gedreven inspecteur bij politiebureau Southampton. Zij en haar team dienen de mysterieuze seriemoordenaar op te sporen. De uitputtende zoektocht is allesbehalve eenvoudig. Het enige wat ze weten is dat de seriemoordenaar een vrouw is, voor de rest staan ze voor een groot raadsel dat al hun kostbare tijd in beslag neemt. De seriemoordernaar blijkt zeer intelligent te zijn want ze gaat zeer nauwgezet te werk zonder enig spoor achter te laten. Het team ziet geen verband tussen de mysterieuze verdwijningen. Uiteindelijk ontdekt Helen Grace dat zij een belangrijke rol speelt in deze nachtmerrie. De puzzelstukken vallen geleidelijk in elkaar.

Het vrouwelijke hoofdpersonage toont aan hoe moeilijk het kan zijn om je mannetje staan in een sector waar mannen een dominante rol spelen. Helen Grace is een gedreven carrièrevrouw, want haar leven staat in functie van haar werk. De inspecteur heeft een mysterieuze kant. Gedurende het verhaal krijg je meer inzicht in haar privéleven.

Het boek bestaat uit verschillende korte hoofdstukken die in een afwisselend vertelperspectief zijn geschreven. Je volgt het verhaal voornamelijk vanuit het perspectief van het hoofdpersonage. Je beleeft het verhaal ook vanuit het perspectief van de slachtoffers en enkele bijfiguren. De cursieve tekst geeft het perspectief van de antagonist weer, op deze manier wordt de persoonlijkheid van de seriemoordenaar in beeld gebracht.

Ik vind dat de auteur een spannende en beeldende schrijfstijl hanteert. Hij had onmiddellijk mijn aandacht te pakken. Eenmaal ik begon te lezen, kon ik het boek niet meer wegleggen. Arlidge slaagde erin om mijn nieuwsgierigheid te blijven prikkelen. Hij eindigt de meeste hoofdstukken met een cliffhanger, hierdoor neemt de spanning alsmaar toe waardoor je blijft verder lezen. De pageturner lees dan ook heel vlot. Ikzelf kroop in de huid van een inspecteur, want ik wilde de dader zo graag ontmaskeren. Ik raad u ten zeerste aan om ook op zoek te gaan naar de seriemoordenaar, maar ik betwijfel dat je hierin zal slagen.